'Caro'
Wauw! Dat dacht ik, dat voelde ik, toen ik haar voor het eerst zag en hoorde. Plots zat ze daar bij Pauw en Witteman, goedlachs en erudiet: Caro Emerald! Vervolgens zong ze de sterren van de hemel met 'A night like this'. Wat een fantastische zangeres en prachtige vrouw! Wat een charme en uitstraling! Ik kreeg volgens mij een zelfde soort enthousiasme als een vogelaar heeft bij het zien van een bruine tangaboomkruiper of een autoliefhebber bij het zien van een Aston Martin DB9!
Welk een betovering! Ik vraag me wel af waar dit zo vandaan komt? Zo snel heb ik dat normaal niet. Is het de rode geurende gardenia achter haar echter oor? Is het de magie van haar mystieke reebruine ogen? Zijn het glooiende ronde curves van haar kokette Rubenslichaam? Is het de timing van haar zang temidden een geraffineerde combinatie van tango, jazz en vurige mambo?
Ik waande me plots in art deco jazz-club uit de jaren '30-'40 en proefde een zuid-Amerikaans culinair hoogstandje! Het is nu juist de reis in die tijdmachine dat het zo magisch maakt! Door haar verschijning en muziek lijkt het alsof ik 80 jaar terug in de tijd ga en een virtueel avontuur herbeleef in een ander vorig eerder leven. In de psychologie heet dat een 'déjà vécu'.
Maar goed wakker geworden in het hier en nu moet ik maar niet meer mijmeren over mijn lyriek. Gewoon genieten van deze nieuwe Nederlandse godin. Caro!
Drew
Geen opmerkingen:
Een reactie posten